فرزندان شما به حقيقت فرزندان شما نيستند؛ آنها دختران و پسران زندگی اند در سودای خويش...
آنها از كوچه وجود شما گذر میكنند، اما از شما نيستند، اگرچه با شمايند، به شما تعلق ندارند...

عشق خود را بر آنها نثار كنيد، اما انديشه هايتان را برای خود نگه داريد؛ زيرا آنها را نيز برای خود انديشه ای ديگر است.

جسم آنها را در خانهٔ خود مسكن دهيد اما روح آنان را آزاد گذاريد

زيرا روح آنان در خانهٔ #فردا زيست خواهد كرد كه شما حتی در رويا نمی توانيد به ديدار آن فردا برويد،

ممكن است تلاش كنيد كه شبيه آنها باشيد، اما مكوشيد كه آنان را مانند خود بار بياوريد؛

زيرا زمان به عقب باز نخواهد گشت و با ديروز درنگ نخواهد كرد.